Η αύξηση της παγκόσμιας θερμοκρασίας πρέπει να συγκρατηθεί κάτω από τους 2°C σε σχέση με τα προβιομηχανικά επίπεδα, ώστε να αποφευχθούν οι χειρότερες επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής. Για να γίνει αυτό θα πρέπει να υπάρξει μια νέα συμφωνία που θα βασίζεται σε μια επιστημονικά ορισμένη ποσότητα άνθρακα που μπορεί να απελευθερωθεί στην ατμόσφαιρα και θα προβλέπει ότι οι παγκόσμιες εκπομπές θα κορυφωθούν την περίοδο 2013-2017, για να αρχίσουν να μειώνονται αισθητά στη συνέχεια. Τα κομβικά σημεία μιας καλής συμφωνίας για το κλίμα θα πρέπει απαραιτήτως να περιλαμβάνουν τα εξής:
- Μείωση των παγκόσμιων εκπομπών κατά τουλάχιστον 80% μέχρι το 2050, σε σύγκριση με τα επίπεδα του 1990.
- Ελάχιστη μείωση των εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου των ανεπτυγμένων κρατών κατά 40% έως το 2020, σε σύγκριση με τα επίπεδα του 1990.
- Ετήσια χρηματοδότηση των αναπτυσσόμενων κρατών ύψους €115 δις έως το 2020, για δράσεις μείωσης των εκπομπών, προσαρμογής και τερματισμού της αποδάσωσης.
- Επίτευξη μηδενικού ισοζυγίου δάσωσης και αποδάσωσης έως το 2020
- Δείτε τι πρέπει να γίνει στο Κανκούν
- Δείτε ποια είναι τα κύρια αιτήματα του WWF προς τα κράτη που μετέχουν στις διαπραγματεύσεις
Που βρισκόμαστε σήμερα
Οι διαπραγματεύσεις σε παγκόσμιο επίπεδο έχουν βαλτώσει. Οι διασκέψεις του ΟΗΕ για την κλιματική αλλαγή που έγιναν στο Μπαλί της Ινδονησίας (2007), το Πόζναν Πολωνίας (2008) και την Κοπεγχάγη της Δανίας (2009) δεν έχουν οδηγήσει σε κάποιο χειροπιαστό αποτελέσμα.
Αντιθέτως, η διάσκεψη της Κοπεγχάγης μπορεί να χαρακτηριστεί ως αποτυχία καθώς δεν κατέληξε σε μια ουσιαστική συμφωνία, παρά μόνο σε ένα άνευρο κείμενο περί ανάγκης μείωσης των εκπομπών.
Παράλληλα, στις ΗΠΑ δεν έχει καταστεί ακόμα δυνατή η υπερψήφιση νομοσχεδίου για την μείωση των εκπομπών, χωρίς βέβαια αυτό να σημαίνει πως δεν υπάρχει περιθώριο ανάληψης πρωτοβουλιών των ΗΠΑ για μια ρύθμιση των αερίων που ευθύνονται για την υπερθέρμανση του πλανήτη.
Η Κίνα εξήγγειλε το 2009 δέσμευση για βελτίωση της ενεργειακής της απόδοσης κατά 40% έως το 2020, αλλά υπάρχουν αρκετοί φορείς που υποστηρίζουν πως κάτι τέτοιο δεν είναι αρκετό.
Η ΕΕ παραμένει η μοναδική υπερδύναμη που έχει αποδεχτεί μονομερή μείωση των εκπομπών της κατά 20% έως το 2020, σε σχέση με τα επίπεδα του 1990, αλλά -βάσει των τελευταίων στοιχείων- αυτό το εύρος μείωσης φαντάζει ως εξαιρετικά λίγο. Ήδη, το 2010, η ΕΕ έχει μειώσει τις εκπομπές της κατά 17% σε σχέση με το 1990, επομένως έχει όλες τις δυνατότητες να προχωρήσει σε μεγαλύτερες μειώσεις εκπομπών, ίσως της τάξης του 30-40% έως το 2020.
Η φιλοδοξία για τις επόμενες διασκέψεις του ΟΗΕ παραμένει περιορισμένη, καθώς δεν έχει εμφανιστεί ακόμα μια ένδειξη δυναμικής παρουσίας εκ μέρους των μεγάλων κρατών του κόσμου. Εμείς, το παγκόσμιο δίκτυο του WWF, θα προσπαθήσουμε με όλες μας τις δυνάμεις για να μπούμε επιτέλους στο σωστό δρόμο. Εξάλλου ξέρουμε ακριβώς τι πρέπει να γίνει και έχουμε ήδη δώσει στη δημοσιότητα έκθεση για τα περιεχόμενα μιας ιδεατής συμφωνίας.
